Wspaniały smak ze Sri Lanki
Dowiedz się paru ciekawostek o herbacie, która najczęściej gości w naszych domach.
Cejlon, czyli herbata. W znakomitej większości takie właśnie będzie nasze pierwsze, jak najbardziej słuszne skojarzenie z tą mieszczącą się na południe od Indii przepiękną, zieloną wyspą. Chociaż tradycja herbaciana trwa tam zaledwie od lat siedemdziesiątych dziewiętnastego wieku, z najwyższej jakości pochodzących stamtąd herbat znany jest on na całym świecie, a wspaniałego smaku cejlońskich produktów nie da się podrobić.
Najbardziej charakterystycznym dla Cejlonu gatunkiem herbaty jest oczywiście herbata czarna, z którą większość Europejczyków i Amerykanów spotyka się na co dzień. Charakteryzuje się ona bursztynową barwą oraz delikatnym smakiem, dzięki czemu odpowiada ona zazwyczaj gustom nawet niewprawionemu miłośnikowi herbaty. Warto jednak pamiętać, że herbata herbacie nierówna, a żeby cieszyć się najwyższej jakości napojem, należy zwrócić uwagę na datę zbioru oraz sposób przygotowania. Za najlepszej jakości zbiory uważane są te pochodzące z lutego, marca, a także z okresu letniego, między czerwcem a wrześniem. Herbatę cejlońską najlepiej podawać w filiżance, a powinno się ją parzyć w temperaturze wody około 95 stopni celsjusza, nie dłużej niż trzy do pięciu minut, chociaż niektórzy twierdzą, że wystarczą już dwie do trzech. Jest to kwestia w dużej mierze indywidualna, o tym co smakuje lepiej warto więc przekonać się samemu.
Co ciekawe, pierwszym masowo hodowaną używką na Cejlonie wcale nie była herbata, a kawa. Chociaż unikalne walory uprawianych tam odmian herbaty doceniono już znacznie wcześniej, bo w latach czterdziestych, trend odmienił się dopiero, gdy w roku 1969 plantacje kawy zaatakowała zaraza, uniemożliwiając dalszą jej hodowlę. Ogromny wkład w rozwój herbacianego przemysłu miał między innymi szkocki plantator, James Taylor, który w odróżnieniu od swoich poprzedników żywo zainteresował się wszelkimi aspektami herbaty, od technik uprawy i zbioru, po proces mistrzowskiego jej przygotowania. Można więc przypuszczać, że to właśnie dzięki niemu wiemy dzisiaj jak wyciągnąć pełnię smaku z odmian cejlońskich.
Chociaż herbatę określamy jako cejlońską, jej korzenie sięgają przede wszystkim odmian chińskich oraz indyjskich, które z powodzeniem zaczęto hodować na terenie wyspy. Okazało się, że to właśnie unikalny splot warunków panujących na Cejlonie, takich jak gleba, wilgotność i słońce sprawił, że dziś możemy cieszyć się herbatą, której nie możemy pomylić z żadną inną.
